Moja wiara zrodziła się w dorosłym życiu, kiedy niektóre pytania egzystencjalne stały się naglące. Zdałem sobie sprawę, że dokonując każdego wyboru, stoimy na skrzyżowaniu dróg idących w przeciwnych kierunkach — jedna prowadzi w stronę dobra, druga — w stronę zła. Żyć w przekonaniu, że życiem kieruje przypadek, jest nie tylko mało stosowne, ale również nie bardzo logiczne i nierozsądne. Jest to elementarne rozumowanie, które pozwala podjąć właściwą decyzję, a pierwszy fundamentalny wybór, którego musimy dokonać, to: wierzyć czy nie wierzyć. Wybrałem drogę, która wydawała mi się bardziej logiczna, którą moja inteligencja, choć ograniczona, zidentyfikowała jako drogę bez alternatywy. Wiara jest naprawdę bezcennym darem, który staram się zachować i pogłębić, a ona wspiera mnie dzień po dniu. Nie sądzę, że jest ona sprzeczna z rozumem.

Andrea Bocelli, fragment wywiadu.¹

Dla Bocellego wykonywane utwory sakralne  są okazją do modlitwy. Jest ich wiele. Wszyscy chrześcijanie na pewną pojmą jego wykonanie „Cudownej łaski”:

Mogło go nie być z nami. Opowiada o pokusie aborcji jaką miała jego mama (verte : druga strona).