Film produkcji USA, w reżyserii Stuarta Hazeldine, nakręcony został na podstawie  światowego bestsellera, powieści Paula Younga o tym samym tytule.

Film opowiada o niezwykłym spotkaniu głównego bohatera Macka, ojca rodziny z Bogiem a w zasadzie z Trójcą Świętą.

Mack przeżywa rozpacz po stracie swojej najmłodszej córeczki, kilkuletniej Missy, porwanej i brutalnie zamordowanej przez seryjnego porywacza i mordercę dzieci. Mimo upływających lat, ojciec nie może poradzić sobie ze śmiercią córeczki; ciągły ból i rozpamiętywanie sytuacji zdarzenia, brak znalezienia odpowiedzi na wiele egzystencjalnych pytań, powodują, że popada w coraz większą rozpacz, samotność, obwiniając siebie i innych członków rodziny za tę śmierć. Rodzina nie stanowi już jedności, każdy żyje w osamotnieniu ze swoim poczuciem winy i swoim cierpieniem. W filmie pokazany jest również bunt Macka przeciwko Bogu, że pozwolił na śmierć dziecka; jego brak pogodzenia się z samym sobą.

Spotkanie Macka z Bogiem (Mack ulegając wypadkowi, w czasie śmierci klinicznej, przeżywa doświadczenie spotkania z Bogiem w Trójcy Świętej, w leśnej Chacie, tam gdzie zamordowano jego córkę), argumentując w sposób logiczny poszczególne ciemne strony duszy bohatera, pokazuje jak pokonywać trudności, jaką drogą iść aby sensownie odpowiedzieć sobie na trudne pytania. I przeżycie tego spotkanie pozwala mu na nowo odnaleźć sens życia i radość, odkryć prawdę o znaczeniu miłości i przebaczenia. W efekcie Mack odzyskuje pokój serca a rodzina na nowo się jednoczy.

Rozmawiając po filmie ze znajomymi, wątpliwość mógł budzić nietradycyjny sposób przedstawienia Trójcy Świętej – Bóg Ojciec pokazany jest jako gruba kobieta Murzynka, Duch Święty jako drobna kobieta Azjatka, jedynie Pan Jezus odpowiada biblijnemu opisowi. Dla mnie to zupełnie nie miało znaczenia, cała moja uwaga skupiona była na odnalezieniu w tym filmie próby naświetlenia i rozwiązania problemu związanego z uwalnianiem się człowieka od nienawiści, godzenia się z cierpieniem i złem w świecie oraz dojściem głównego bohatera do przebaczenia. Zastanawia i zwraca uwagę, że Bóg Ojciec przedstawiony jest w tym filmie jako dwie postaci: pierwsza jako kobieta Murzynka – ciepła, pełna czułości i zrozumienia dla zagubionego Macka, synonim Miłości i Miłosierdzia oraz druga jako mądry, doświadczony Starzec, w sytuacji, kiedy Mack potrzebuje autentycznego wsparcia i siły do zmierzenia się z bardzo trudną „rzeczywistością”.

Trudno mi zabierać głos na temat teologicznych treści zawartych w filmie, gdyż ani nie mam do tego przygotowania, ani też nie było to, wg. mnie, jego przesłaniem.

Film ten pomaga mi spojrzeć na siebie i swoje relacje do Boga, poprzez analizę stanu duchowego Macka i jego zmagań, ponadto wywołał u mnie wgląd w siebie w materii  przebaczenia, stosunku do wiary czy relacji w rodzinie. Jednakże nie znalazłam w tym filmie odpowiedzi na pytanie dlaczego Bóg zezwala na ludzkie cierpienie. Uderzyło mnie w tym filmie podkreślenie daru wolności dawanego Mackowi przez Boga w  jego wyborach.

Uważam, że jest to mądry, budujący film, pokazujący, że w Bogu i z Bogiem możemy poradzić sobie z najciemniejszymi stanami naszej duszy i problemami życiowymi; tylko w jedności z Nim w Jego Miłości i Miłosierdziu możemy znaleźć ukojenie i pokój serca.

Film jest prosty w przekazie, czasami może robić wrażenie trochę jakby „naiwnego”, ale przesłanie jego jest nieocenione…