Swego czasu wiele osób nie rozumiało głębokiej treści tego wiersza. Ba! Nawet krytycy literaccy zarzucali Norwidowi naiwność i bezsensowność w tym utworze. Jego prawdziwe znaczenie wyjaśnił prosto Marian Piechal:

 Wiersz oparty jest na złudzeniu perspektywicznym. Pion masztu zbliżającej się do mostu łodzi tworzy z poziomem mostu ów krzyż, o którym w utworze mowa. Charakterystyczne, że to dziecko wyraża obawę, iż maszt zawadzi o poziom mostu, który z daleka wydaje się tak niski. Ojciec uspokaja dziecko, bo wie, że wraz ze zbliżaniem się łodzi ku mostowi, poziom mostu podnosi się ‐ tak, że w końcu łódź wraz z masztem swobodnie pod nim przepłynie. Norwid zrobił z tego symbol. Ten wiersz to po prostu arcydzieło konstrukcji i perła ekspresji.

Krzyż Chrystusa Bramą Zbawienia ‐ jakie to dla chrześcijan oczywiste! Ale czy w naszym krzyżu też upatrujemy ostatecznej bramy do Nieba? Czy może widząc go, chcemy zawracać ze strachu, jak ten chłopiec?

Mamy całe szczęście kogoś, kto nas uspokaja: czy to nasz Ojciec, który przez Słowo Odwieczne pokazał wartość krzyża, czy też ktoś bardziej zaawansowany w wierze, kto potrafi widzieć perpektywicznie i Duch nauczył go mądrości…