Dubrownik (dawniej Ragusa) położony jest w południowej części Dalmacji, w najpiękniejszej części wybrzeża Chorwacji i rozciąga się na długości kilku kilometrów wzdłuż wybrzeża, wąskim pasem między brzegiem Adriatyku a wapiennym wzgórzem Srd. Liczy około 50 tys. mieszkańców. Największą atrakcją jest Stare Miasto, gdzie na niewielkiej powierzchni skupiają się prawie wszystkie zabytki. Stare Miasto można tylko zwiedzać pieszo, gdyż ruch samochodowy jest tam zabroniony.

Miasto zostało założone na jednym z ważniejszych morskich szlaków handlowych prowadzących ze wschodu na zachód w VI wieku. Od momentu powstania znajdowało się w obszarze wpływów Cesarstwa Bizantyjskiego, w latach 1205 – 1358 pod panowaniem Wenecji; od 1358 r. weszło w skład królestwa Węgiersko-Chorwackiego a od XIV w. aż do 1808 r. Ragusa była politycznie niezależna; szczyt jej potęgi przypadał na XV-XVI w.

Wraz z upadkiem żeglugi śródziemnomorskiej republika zaczęła podupadać. Prawdziwą katastrofą było trzęsienie ziemi w 1667 r. W 1806 r. wkroczył do Republiki Napoleon; potem podczas Kongresu Wiedeńskiego (1815) Ragusa do 1918 r. stała się częścią Austro-Węgier. Po upadku Habsburgów, Ragusa została włączona do Królestwo Słoweńców, Chorwatów i Serbów (później Królestwo Jugosławii), a nazwę miasta zmieniono na Dubrovnik.

We wczesnych latach 1970, miasto zostało zdemilitaryzowane; jednak w 1991-1992 wojska Jugosłowiańskiej Armii (Serbowie i Czarnogórcy) zbombardowali Dubrownik z okalających wzgórz, powietrza i z morza.

Wcześniej, bo w 1979 r. starówka Dubrownika została wpisana na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego UNESCO. Pozwoliło to szybko odbudować zbombardowane miasto.

W X w. powstał port,  będący ważnym ośrodkiem handlowym przez długie wieki. Jego rozwój pociągał za sobą rozwój miasta. Obecnie jest to głównie port jachtowy i wycieczkowy, natomiast funkcjonuje nowy port na przedmieściach Dubrownika, u nasady półwyspu Babin Kuk.

Najważniejsze zabytki to:

–mury obronne – okalają całe miasto, mają długość 1940 m, wysokość dochodzi do 25 m, a grubość waha się w granicach 1,5–6 m (od strony morza mury są wyższe i cieńsze). Poszczególne fragmenty budowane były w różnych okresach, od IX do XVII w. Mury wzmacniają dodatkowo pięć bastionów, trzy wieże okrągłe i dwanaście kwadratowych. W niszy bramy, nad wejściem znajduje się rzeźba św. Błażeja, patrona miasta.

–Stradum, główna ulica Dubrownika – tuż za bramą Pile znajduje się Wielka Fontanna Onufrego a także Kościół Zbawiciela, który jako jedyny, nie doznał uszczerbku podczas trzęsienia ziemi w XVII wieku. W środku znajduje się bezcenny obraz pędzla Piotra z Urbino Wniebowstąpienie.

–Wielka Fontanna Onufrego – jest to okrągła, dosyć spora budowla, którą w 1438 r. wzniósł Onofrio di ­Giordano della Cava, żeby uczcić zakończenie budowy wodociągu, dostarczającego miastu wodę ze źródeł rzeki Dubrovački, odległych o 12 km. Pierwotnie była bogato zdobiona, ale po trzęsieniu ziemi w XVII w. uległa zniszczeniu. Z wielu interesujących ornamentów do dzisiaj zachowało się jedynie szesnaście rzeźbionych masek. Z ust tych masek wypływa woda. Podobno jeżeli ktoś umyje ręce pod wszystkimi szesnastoma kranami, obchodząc fontannę zgodnie z ruchem wskazówek zegara, spełni się jego życzenie

–Plac Luža z pałacem Sponza – jeden z najważniejszych dubrownickich zabytków. Zbudowano go w latach 1516–22 według projektu miejscowego architekta. Budynek ten spełniał różne funkcje, mieściły się tutaj: urząd celny, skarbiec, mennica, bank, urząd miar, Akademia Dubrownicka, a nawet Muzeum Rewolucji Socjalistycznej. Za czasów Republiki Dubrownickiej na parterze pałacu spotykali się kupcy i politycy miasta, odbywały się tutaj także posiedzenia członków Akademii Dubrownickiej, która zrzeszała ówczesnych intelektualistów

Pałac Sponza – to jeden z nielicznych budynków Dubrownika, który przetrwał trzęsienie ziemi w 1667 r. Reprezentuje styl gotycki i renesansowy, co uwidacznia się w konstrukcji okien pałacu – te na pierwszym piętrze są gotyckie, a na drugim renesansowe. Współcześnie pałac jest siedzibą Archiwum Republiki Dubrownickiej, gromadzącego dokumenty związane z miastem. Znajduje się tutaj wspaniała kolekcja manuskryptów (niektóre prawie tysiącletnie) oraz wystawa pokazująca dzieje Dubrownika.

–Kolumna Rolanda – wznosi się na środku placu Luža. Kolumna przedstawia rzeźbę średniowiecznego rycerza Rolanda, pierwowzoru  opiewanego w Pieśni o Rolandzie. Wykonana została w 1418 r. i przez długie lata stanowiła symbol wolności Dubrownika.

–Pałac Rektorów – jest to, obok pałacu Sponza, najsłynniejszy pałac Dubrownika. Pałac Rektorów przypomina, w nieco mniejszej wersji, wenecki Pałac Dożów. Fasadę od strony ulicy podpierają pięknie zdobione kolumny z korčulańskiego marmuru. Wewnątrz znajduje się dziedziniec z krużgankami, na którym odbywają się latem koncerty muzyki klasycznej. Historyczną pamiątką jest zegar, który zatrzymał się na godzinie 5.45, kiedy to, po wkroczeniu wojsk marszałka Marmonta, Republika Dubrownicka przestała istnieć. Dzisiaj w pałacu mieści się Muzeum Miejskie.

Stari Grad, czyli Stare Miasto w Dubrowniku to niewątpliwie najpiękniejsze miasto Chorwacji i jedno z najpiękniejszych miast na świecie. Spacer wąskimi uliczkami, atmosfera miasta i piękne zabytki pozostawiają niezapomniane wrażenia. Nie bez powodu więc, Dubrownik nazywany jest „Perłą Adriatyku”.