Kolejna pieśń adwentowa pochodzi  ze Śpiewnika Pelplińskiego. Autorem słów tej pieśni jest Franciszek Karpiński. Pieśń po raz pierwszy została opublikowana w zbiorze pt „Pieśni nabożne” wydanym w Supraślu w Drukarni XX. Bazylianów w 1792 roku.

Grzechem Adama ludzie uwikłani, * Wygnani z raju,
wołali z otchłani: * Spuśćcie niebiosa deszcz na ziemskie
niwy * I niech z obłoków zstąpi Sprawiedliwy.

 

Błąkał się człowiek wśród okropnej nocy, * Bolał, i nikt
go nie wspomógł w niemocy, * Póki nie przyszła z wiekami
żądana * Z Judzkiej krainy Panna zawołana.

 

Ona pokorą i oczy skromnemi * Boga samego ściągnęła
ku ziemi, * Że, którego świat nie objął wielkości, * Tego
panieńskie zamknęły wnętrzności.

 

Kiedy z obłoków Pan do nas zstępował, * Świat, jak
rozległy, człowieka szanował, * Człeka, przed którym napotem
zginano * Niebieskie, ziemskie, piekielne kolano.

 

Nie naszą jaką zasługą ściągniony, * Miłość Go sama
wiodła w ziemskie strony; * Wziął ciało ludzkie, z niem ból,
niedostatki, * Zbratał się z nami, był Synem u Matki.

 

Dajmyż Mu za to dzięki, zborze wierny, * Że kochając
nas był nam miłosierny; * I wznosząc ręce ku niebu jasne-
mu * Śpiewajmy chwałę Bogu najwyższemu. Amen.