Swarzewo, duża wieś, kiedyś rybacka, nad Zatoką Pucką, na tzw. Kępie Swarzewskiej, w połowie drogi między Puckiem a Władysławowem. To tutaj znajduje się Sanktuarium Matki Boskiej Swarzewskiej, Królowej Polskiego Morza.

W jaki sposób Madonna znalazła się w Swarzewie? Najstarsza legenda mówi o tonącym żaglowcu podczas sztormu, którego załoga modliła się ocalenie przed okrętową figurką Matki Bożej z Dzieciątkiem. Żeglarze uratowali się resztkami sił, wyławiając z morza figurkę Tej, której zawdzięczali życie. Statuetkę Wybawicielki ustawili, na pamiątkę ocalenia, w pobliżu wiejskiej studzienki. Kaszubscy rybacy wystawili nad studzienką kapliczkę i czcili Maryję do czasu przeniesienia figurki w połowie XV w. do kościoła w Helu. W wyniku przejścia parafii helskiej w ręce luterańskie, w 1580 roku wystawiono Madonnę z kościoła. Dalej legenda głosi, że protestanci helscy figurkę wrzucili do morza i niesiona wiatrami przypłynęła z powrotem do Swarzewa. Figurka Matki Bożej z Dzieciątkiem umieszczona została w istniejącym już wtedy kościele drewnianym. Jednakże kilkakrotnie musiała być chroniona przed najeźdźcami (zakopywana w ziemi) i tak: dwukrotnie w czasie wojen szwedzkich w 1626 i 1657 roku a potem również w czasie II wojny światowej. Dwukrotnie tez próbowano ją skraść: w 1936 i 1986 roku.

Obecny neogotycki kościół w Swarzewie, w którym znajduje się Madonna Swarzewska, wzniesiono w roku 1880 jako trzecią świątynię zbudowaną w tym miejscu. Długi na 43 m., szeroki na 16 m. z wieżą wysokości 40 m., widoczną z odległości około 10 km. Jednonawowe wnętrze rozpina się na sześciu przęsłach, z otwartą zdobioną więźbą dachową.

W prezbiterium, w drewnianym ołtarzu głównym, znajduje się późnogotycka Cudowna Figurka Matki Boskiej, wykonana z drzewa lipowego, wysokości 52 cm i szerokości 20 cm a z promienistą aureolą mierzy 85 cm. Stoi na tronie koronacyjnym, przedstawiającym kulę ziemską opasaną różańcem i podtrzymywaną przez aniołów. Koronacji figurki dokonano 8.09.1937 roku a Dekret Koronacyjny podpisał papież Pius XI. Rzeźba powstała w pierwszej połowie XV wieku, przypuszcza się, że pochodzi z tego samego warsztatu artystycznego co ołtarz w Katedrze Mariackiej w Gdańsku. Po lewej stronie figurki znajduje się obraz św. Barbary a po prawej Maryi Niepokalanej. Ołtarz wieńczy rzeźba Chrystusa Króla.

W kościele, warta wspomnienia jest Pieta, niezwykle cenna drewniana rzeźba polichromowana z roku 1480-1490. Cechą charakterystyczną tej rzeźby jest niemal frontalna pozycja ciała Chrystusa z szeroko rozłożonymi rękami, rzadko spotykana na świecie.

Innym z ciekawych zabytków swarzewskiego kościoła jest pochodzący z XVII wieku, tzw. „obraz-mapa” (olej na desce). Ukazuje trzy istotne miejsca obecności Madonny Swarzewskiej- studzienkę, kościół helski i drugi kościół swarzewski, na dole procesję a wyżej otwarte sztormowe morze z żaglowcami. „Obraz-mapę” wieńczy banderola z legendą objaśniającą miejsca związane z dziejami Królowej Polskiego Morza. Przypuszcza się, że autorem obrazu jest Stanisław Kłosowski, malarz znany na Pomorzu dzięki innym swoim pracom.

Znaczne płaszczyzny ścian kościoła zdobi bogata polichromia autorstwa Władysława Drapiewskiego, malowana w okresie międzywojennym a na ścianach bocznych dokończona po wojnie.

Cześć Matce Bożej Swarzewskiej po „zaślubinach Polski z morzem” (Puck 10.02.1920 r.) składali żołnierze wyzwolicielskiej armii gen. Józefa Hallera a 30.04.1922 r., podczas uroczystej Mszy św., modlił się tutaj prezydent RP Stanisław Wojciechowski za jedność Polski z dostępem do morza. Prosili i nadal proszą Maryję o łaski różni ludzie. W okresie międzywojennym, na życzenie polskich marynarzy, niemal wszystkie statki wyposażono w plakietki z wizerunkiem Królowej Polskiego Morza. Pływała między innymi z załogami takich sławnych statków jak  „Burza”, „Błyskawica”, m/s „Batory” a marynarze nazywali Ją Gwiazdą Morza.

Sanktuarium Maryjne w Swarzewie przez wieki podtrzymywało lud Pomorza w duchu narodowym, integrowało w polskiej mowie i polskich tradycjach i było ostoją polskości w czasach niewoli.

Modlitwa do Królowej Polskiego Morza: