Historia Góry Nebo (802 m n.p.m) wiąże się z zapisami Starego Testamentu. Położona jest w zachodniej części Jordanii, niedaleko Morza Martwego i Madaby. Z niej to rozciąga się wspaniała panorama na Dolinę Jordanu aż do wybrzeża Morza Martwego. W starożytności obok tej góry istniało miasto Nebo, wymieniane kilkakrotnie w Starym Testamencie. Tereny dzisiejszej Jordanii w starożytności zamieszkiwały plemiona Ammonitów, Edomitów, Moabitów i Nabatejczyków.

To tutaj, zgodnie z zapisami w Starym Testamencie, Bóg kazał Mojżeszowi wspiąć się na wysoką górę, aby mógł stamtąd przed śmiercią zobaczyć cel swojej czterdziestoletniej wędrówki – kraj Kanaan, Ziemię Obiecaną. Tutaj, po zejściu z Góry Nebo, Mojżesz zmarł, mając około 120 lat; nikt nie zna jednak miejsca Jego grobu…

Rozdział 32 Księgi Powtórzonego Prawa przytacza polecenie jakie Bóg wydał Mojżeszowi:

– (Pwt 32,48-52)

„Potem rzekł Pan do Mojżesza tego samego dnia: Wstąp na tę górę Abarim: górę Nebo, w ziemi Moabu naprzeciw Jerycha, i spójrz na ziemię Kanaan, którą daję w posiadanie Izraelitom. Umrzesz tam na górze, na którą wejdziesz, i połączysz się ze swymi przodkami, jak zmarł Aaron, brat twój, na górze Hor i połączył się ze swymi przodkami. Ponieważ nie byliście mi wierni między Izraelitami przy wodach Meriba pod Kadesz, na pustyni Sin, nie objawiliście mej świętości wśród Izraelitów, dlatego tylko z daleka ujrzysz tę ziemię, lecz ty tam nie wejdziesz do tej krainy, którą Ja daję Izraelitom.”

A w rozdziale 34 tej samej Księgi opisane jest wykonanie przez Mojżesza nakazu Boga:

– (Pwt 34,1-6)

„Mojżesz wstąpił ze stepów Moabu na górę Nebo, na szczyt Pisga, naprzeciw Jerycha. Pan zaś pokazał mu całą ziemię Gilead aż po Dan, całą – Neftalego, ziemię Efraima i Manassesa, całą krainę Judy aż po Morze Zachodnie, Negeb, okręg doliny koło Jerycha, miasta palm, aż do Soaru. Rzekł Pan do niego: Oto kraj, który poprzysiągłem Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi tymi słowami: Dam go twemu potomstwu. Dałem ci go zobaczyć własnymi oczami, lecz tam nie wejdziesz. Tam, w krainie Moabu, według postanowienia Pana, umarł Mojżesz, sługa Pański. I pochowano go w dolinie krainy Moabu naprzeciw Bet-Peor, a nikt nie zna jego grobu aż po dziś dzień.”

Na tej górze w IV wieku, chrześcijanie zbudowali sanktuarium poświęcone Mojżeszowi; w VI i VII wieku sanktuarium przekształcono w bazylikę z kaplicą chrzcielną z pięknymi mozaikami; w XIII wieku, po zajęciu tych terenów przez muzułmanów, bazylika została zniszczona.

Obecnie na szczycie góry znajduje się odbudowane przez Franciszkanów Sanktuarium Mojżesza z klasztorem. Od 1932 roku terenem tym opiekują się zakonnicy z Kustodii Ziemi Świętej, samodzielnej jednostki organizacyjnej, której patronem jest św. Antoni z Padwy a znakiem rozpoznawalnym krzyż jerozolimski.

Od 1933 roku, cały czas z przerwami, trwają prace wykopaliskowe, które potwierdzają historię tego miejsca jako ośrodka kultu chrześcijańskiego, poświęconego Mojżeszowi. Odkryto wiele ciekawych mozaik z okresu bizantyjskiego a najważniejsza to znajdująca się w baptysterium, pochodząca z 531 roku i przedstawiająca sceny myśliwskie oraz pasterskie.

Górę Nebo, w ramach pielgrzymki do Ziemi Świętej w 2000 roku, odwiedził papież Jan Paweł II a w 2009 roku papież Benedykt XVI.

Symbolem tutejszego miejsca jest krzyż opleciony przez węża, wykonany z brązu przez włoskiego artystę Giovaniego Fantoni. Dzieło to jest odwołaniem do dwóch wydarzeń biblijnych, ujętych w jednym zdaniu: „A jak Mojżesz wywyższył węża na pustyni, tak Syn człowieczy będzie wywyższony na krzyżu”.

W roku jubileuszowym, upamiętniającym wizytę papieża Jana Pawła II na Górze Nebo, ustawiono rzeźbę, zaprojektowaną przez Vincenzo Bianchi, na której widnieje łaciński napis z Listu do Efezjan (Ef 4,6): „Jeden jest Bóg i Ojciec wszystkich, który jest i działa ponad wszystkimi, przez wszystkich i we wszystkich”

Z Górą Nebo wiąże się też inna historia zapisana w Starym Testamencie. Tutaj w pieczarze, po zburzeniu Jerozolimy w 586 r p.n.e., miała być ukryta przez proroka Jeremiasza Arka Przymierza i Ołtarz Kadzenia. Wejście do pieczary zostało zasypane kamieniami, co uniemożliwiło Jej odnalezienie.

Na ten temat czytamy w Drugiej Księdze Machabejskiej:

– (2 Mch 2,4-6)

„Było w tym piśmie [napisane], jak z Bożego polecenia prorok kazał nieść za sobą namiot i arkę, gdy wyszedł. Kiedy zaś wszedł na górę, na którą Mojżesz wstąpił i [z której] przyglądał się dziedzictwu Bożemu, przyszedłszy tam znalazł Jeremiasz pomieszczenie w postaci pieczary. Umieścił tam namiot, arkę i ołtarz kadzenia, a wejście zarzucił kamieniami. Kilku z tych, którzy mu towarzyszyli, wróciło, aby zaznaczyć drogę, ale już nie mogli jej odnaleźć.”

Góra Nebo jest czczona przez wyznawców religii judaistycznej, chrześcijańskiej i islamu jako Miejsce Święte.

Pobyt na tej Świętej Górze zrobił na mnie wielkie wrażenie; fizyczne dotknięcie miejsc związanych z zapisami Starego Testamentu i wielowiekową historią, rozbudziło we mnie ciekawość i chęć powrotu do lektury tych starych tekstów biblijnych…

(W opisie korzystałam z różnych dostępnych źródeł)