Najstarsze kartograficzne przedstawienie Ziemi Świętej znajduje się w Madabie w Jordanii. Madaba to miasto położone na południowy zachód, około 40 km od Ammanu. W dużej części jest zamieszkałe przez chrześcijan; znane jako „miasto mozaik”.

Najsłynniejsza z nich to mozaika podłogowa, przedstawiająca mapę Ziemi Świętej, znajdująca się w greckim kościele prawosławnym pw. św. Jerzego. Pochodzi z bizantyjskiej świątyni, z około 560 roku, a odkryta została w roku 1884, podczas prac przy budowie, na tym miejscu, nowej świątyni. Przedstawiono na niej tereny Bliskiego Wschodu z okresu bizantyjskiego, od Libanu na północy do delty Nilu na południu oraz pomiędzy Morzem Śródziemnym na zachodzie i Pustynią Arabską na wschodzie. Do dziś zachował się kawałek z niej, na którym widoczna jest Jerozolima z czasów Bizancjum, Morze Martwe, rzeka Jordan i Jerycho. Na mapie oznaczono około 150 miejscowości i miejsc, opisując je w języku greckim.

Mozaika posiadała wymiary w przybliżeniu: 16 metrów długości i 6 metrów szerokości; tworzono ją przez 6 lat i składała się z około 2 milionów elementów. Ciekawostką jest też to, że zorientowana była na wschód, a nie jak obecne mapy na północ. Przypuszcza się, że w taki sposób pielgrzymi orientowali się co do kierunku swoich dalszych podróży.

Mozaikowa mapa Ziemi Świętej z Madaby jest najstarszą mapą tego typu i jednym z cenniejszych źródeł dla biblistów i archeologów. Na mapie szczególnie dokładnie pokazana jest Jerozolima i właśnie dzięki niej, udało się zlokalizować tam wiele obiektów, w czasie prac wykopaliskowych na terenie Starego Miasta.

Zwiedzanie zachowanej części oryginalnych jej elementów, rozpoczęliśmy od zapoznania się z wykonaną reprodukcją całości, w formie ściennej.