Nie gorsz się o duszo ma,
Że najwyższe światło to,
Boga blask i światło też
W sługi postać kryje się.
Nie gorsz się o duszo ma!
Czy to Ty co przyjść już ma?
Duszy druh w kościoła ogród?
Wątpi wzdyć sumienie me,
Lecz o duszo nie wątp przecz
I rozumu nie bierz w sidła,
Twego Szilo światła blask
Możesz przecież w piśmie zoczyć.
Mesyjasz da się ujrzeć
W swych łaski dziełach onych.
Nieczyści, czyści już,
Kulawi godnie chodzą,
I ślepcy wszytki widzą
Niebiańskiej łaski blask.
Biedaków pragnie Pan wżdyć objąć
Swą łaską tu i tam,
Z litości tejże daje imże
Najwyższy skarb swych życia słów.
Niech duszo ból żaden
Od Krysta cię nie dzieli,
W swej wierze ty trwaj.
Twą będzie korona zapłatą łaskawą
Gdy już z cielesnych wyzwolisz się pęt.
Przez to, że ja cierpię tu oczekiwania dziś
Com zawinił przecie
Przychodzi wieczność cna,
Radości wszytkiej czas
Co końca nie ma wcale.
Ta znając Krysta Pana
Przydarzy się i mnie.
Kolejna kantata J.S. Bacha na III niedzielę Adwentu (Gaudete) to BWV 186a- „Argre dich, o Seele, nicht”, przedstawiam w tłumaczeniu profesora Mirosława Perza.
Kantata powstała w roku 1716 w Weimarze i była to inna wersja kantaty 186 powstałej w Lipsku.
Tekst nawiązywał do czytań liturgicznych z tego dnia : 1Kor 4, 1-5 oraz Ewangelii wg św Mateusza 11, 2-10.
Jest w niej ogromna tęsknota za Bogiem, a jednocześnie skarga człowieka na cierpienie związane z oczekiwaniem na przyjście Zbawiciela.
Muzyka Ducha