Tomasz pochodzi z wierzącej rodziny, ale kościół wydawał mu się nudny. Rozumiem go doskonale, bo ja też miałem taki czas. Kiedy widzi się tylko ludzi i ich gesty, nuuuda. Podobnie jakby obserwować ludzi w muzeum, tylko nie widzieć … obrazów! Nie mniej w jego utworach było odniesienie do Ducha!

Na przykład mówi o tym w rozmowie z Kubą Wojewódzkim.

Co się stało potem?

Fragment wywiadu dla biuletynu Pustyni Miast.

„Zacznijmy od początku: Jak to się właściwie stało, że śpiewasz o Jezusie? Czy możemy mówić o nawróceniu – wulkanie, czy też już w „Legendzie” wiedziałeś o co ci chodzi, ale po prostu brakowało ci odwagi? To nie było tak, abym z jakiegoś ateisty stał się chrześcijaninem. Wychowałem się w rodzinie katolickiej, zawsze wierzyłem w Boga, to oczywiste. On jest rzeczywiście – tak jak ja jestem, jest Natalia i dziecinka (Ninka, 7 miesięcy). To jest Bóg. Ale od nastolatka ciągnął się za mną New Age. Wtedy myślałem: „Bóg jest dobry, Jezus jest dobry, Krishna dobry, Budda też dobry – byleby było kolorowo i nie nudnawo”. Natomiast nudnawo było dla mnie w kościele. W swoim zespole zgrywałem poetę i pisałem taki tekst, w którym nikt nie wiedział o co chodzi. Nie fantazjowałem, pisałem prawdę o sobie, tylko że był to szereg metafor, w których pojawiły się słowa: światło, duch, wiatr – ogólnie dostępne i wszystkim znane symbole. I nic one nie znaczyły? Otóż znaczyły. W wywiadach mówiłem, że śpiewam o Bogu, ale bałem się powiedzieć, kto to jest ten Bóg. Nie mówiłem, że Bóg to Duch Święty, a to światło – to światło Jezusa Chrystusa. Bardziej to było bliskie etyce, niż wierze. Więc skąd nagle taka odwaga? Niespodziewanie zaczęły mi się przydarzać dziwne rzeczy w czasie koncertów. To może zabrzmieć dziwnie, ale słyszałem głos. My gramy przecież czad i w czasie takiej ostrej kanonady ktoś zaczął do mnie mówić: „Jezus Chrystus”. Tym chwilom towarzyszyło poczucie jakiegoś głębokiego szczęścia, wzruszenia. Nie mogłem przejść obok tego obojętnie, działo się to zupełnie bez mojej woli. Jezus przychodził i rozumiałem, że te metafory wiązały się z nim. Narastała we mnie potrzeba powiedzenia tego, co nagle okazało się takie oczywiste. I zacząłem zmieniać teksty utworów. W przebłysku zaśpiewałem: „Niech cię strzeże, niech cię wspiera – JEZUS CHRYSTUS!” I zostałem bardzo źle przyjęty, znieważony, opluty. W tym poniżeniu powiedziałem im wszystkim, że Jezus jest Panem. Wyznałem to pierwszy raz w życiu i nie stało się to tak, jak sobie wyobrażałem wcześniej, że powiem to w gronie przyjaciół. Zrobiłem to wtedy, gdy byłem odrzucony przez otaczających mnie ludzi. Znikąd pomocy, było wręcz niebezpiecznie. „Dziki”, który też się nawrócił, dostał w twarz. I w tej awanturze nagle moje słowa: Jezus jest Panem. Nie wstydziłem się już. Zacząłem uczęszczać na Msze Święte, do spowiedzi, poznawać kapłanów, patrzyłem jak nawracają się moi koledzy. W końcu ja i moja żona „”wylądowaliśmy”? w neokatechumenacie i tu mamy swój odpoczynek. ”

Bardziej szczegółowo:

Jego film:

Informacje z wiki: