Barok niemiecki miał ogromne szczęście do wielkich muzyków. Należał do nich bez wątpienia Jerzy Filip Telemann. Niech za znak jego talentu świadczy fakt, że pierwszą swą operę napisał w wieku 12 lat. Był multiinstrumentalistą, co pozwoliło mu z łatwością komponować. Grał na flecie prostym, poprzecznym, oboju, puzonie, organach, klawesynie, skrzypcach…

Z racji Świętego czasu, chcę przedstawić Pasję tego kompozytora, która wykorzystuje wierszowany tekst B.H. Brockesa, parafrazujący wątki wszystkich czterech Ewangelii. Tekst ten był bardzo popularny w epoce i został wykorzystany w całości przez 11 autorów (Handel, Mattheson, Keiser). Wersja Telemanna, bardzo skromna i kameralna, została opublikowana w kwietniu 1716 roku.

René Jacobs,  belgijski alcista i dyrygent, podjął się nagrania Pasji Telemanna. I jestem za to bardzo wdzięczna. Jego interpretacja podkreśla surowość utworu, a sprzyja temu studyjna akustyka. Pomimo powściągliwości, muzyka nie nuży, a wręcz pozwala odczuć uczestnictwo jakby w liturgii, a nie na  koncercie.

Telemann powierzył wiele pięknych arii sopranowi, co jest pewnym ewenementem. Osobną arię  Brich, mein Herz, zerfliess in Tranen (Tochter Zion) przedstawiam z innego nagrania.