Patryk nosił celtyckie imię Sucat. Urodził się w 385 r. (według innych źródeł 389). Pochodził najprawdopodobniej z terenów dzisiejszej Walii, choć za miejsce urodzenia bywa również uważane Bannavem Taberniae na zachodnim wybrzeżu Brytanii. Z pochodzenia był Brytem. Urodził się w rodzinie kapłańskiej, był synem diakona i wnukiem kapłana^[2]. Gdy miał szesnaście lat, uprowadzono go i sprzedano w niewolę do Irlandii (mieli to zrobić Irowie), gdzie pracował jako pasterz. Podczas trwającego sześć lat pobytu zajmował się tam sprawami wiary. Po tym okresie udało się mu uciec i przepłynąć statkiem na kontynent do Galii. Wkrótce potem przyjął święcenia kapłańskie. Kiedy zamierzał wrócić do ojczyzny, miał we śnie widzenie, w którym usłyszał wezwanie, by wrócił do Irlandii i głosił tam wiarę w Chrystusa. Być może Patryk spędził najpierw kilka lat w klasztorze w Lerins. Do stanu kapłańskiego przygotowywał się prawdopodobnie w Galii, ucząc się od św. Germana z Auxerre. Był też podobno bliskim krewnym św. Marcina z Tours i znajdował się pod jego duchowym wpływem. Działalność misyjną rozpoczął w 431, w 432 został biskupem. Wtedy też powrócił do Irlandii jako biskup misyjny.

Praca św. Patryka doprowadziła do ewangelizacji północnej, środkowej i zachodniej części wyspy oraz wprowadzenia zorganizowanej formy działalności kościelnej. Założył wiele kościołów, m.in. katedrę i klasztor w Armagh (444). On sam prowadził bardzo surowe życie zakonne. Jeszcze za życia zasłynął wieloma cudami, które przyczyniły się do nawrócenia Irlandczyków. Według legend przywracał wzrok ślepcom, ożywiał zmarłych i uwolnił Irlandię od plagi węży. Pod koniec życia dokonał chrztu kraju. Zmarł prawdopodobnie w 461 r. O życiu świętego dowiadujemy się z jego własnych Wyznań i Listu do Korotyka^[3].

Podane powyżej daty są jedynie datami tradycyjnymi i należy traktować je jako przybliżone. W znacznym stopniu to samo dotyczy wydarzeń. Szczególnie data śmierci św. Patryka jest jedną z najbardziej kontrowersyjnych w historii wczesnośredniowiecznej Irlandii^[4].

 Osobny artykuł: Dzień Świętego Patryka.

Relikwie św. Patryka zostały zniszczone przez protestanckich Anglików.

Patronat

Święty Patryk jest patronem Irlandii^[5] oraz Nigerii^[1]. Na Zachodzie uważany jest również za patrona fryzjerów, bednarzy, kowali, górników, upadłych na duchu, inżynierów^[1] oraz za opiekuna zwierząt domowych^[6].

Ikonografia

W ikonografii wschodniej święty przedstawiany jest w liturgicznych biskupich szatach z siwą, spiczasto zakończoną brodą. W dłoniach trzyma biskupi pastorał, a na głowie ma założoną mitrę. Niekiedy na przedstawiających go wizerunkach i ikonach znajduje się duży kamienny brytyjski krzyż.

W sztuce zachodniej Patryk również przedstawiany jest w stroju biskupim. Zazwyczaj jego atrybutem jest trzymany w dłoni shamrock – liść koniczyny białej (symbol Irlandii), którego miał, jak głosi legenda, użyć do objaśnienia dogmatu Trójcy Świętej podczas swej misji chrystianizacyjnej w Irlandii. Jego atrybutami są również często węże, które według innej legendy przepędził z Irlandii. Święty nazywany jest apostołem Irlandii. Jego postać została spopularyzowana w USA przez irlandzkich emigrantów.

Dzień obchodów

Wspomnienie liturgiczne św. Patryka obchodzone jest w Kościele katolickim 17 marca, natomiast Cerkiew prawosławna wspomina świętego 17/30 marca^[c], tj. 30 marca według kalendarza gregoriańskiego^[d].

Obiekty sakralne pod wezwaniem świętego

• katedra rzymskokatolicka św. Patryka w Armagh
• katedra św. Patryka w Dublinie
• katedra św. Patryka w Melbourne
• katedra św. Patryka w Nowym Jorku
• kościół i parafia św. Patryka w Warszawie na Gocławiu
• parafia św. Patryka na Dominice

• kult świętych
• Góra Świętego Patryka
• wstawiennictwo świętych