Poznańskie kolędowanie… spacerkiem po kilku żłóbkach bożonarodzeniowych…

Tradycja budowy żłóbków wywodzi się od Św. Franciszka z Asyżu. W 1223 roku w miejscowości Greccio we Włoszech, św. Franciszek urządził misterium Bożego Narodzenia w grocie przygotowanej na wzór ewangelicznego opisu. Św. Franciszek jako diakon odśpiewał Ewangelię i wygłosił wzruszające kazanie. Wydarzenie to zapoczątkowało żywy do dziś zwyczaj budowy betlejemskich szopek czy żłóbków, najpierw w kościołach franciszkańskich, a potem w każdym kościele….

1. Poznańska Bazylika Archikatedralna pw. Św. Apostołów Piotra i Pawła na Ostrowie Tumskim – początek II połowa X w.

2. Fara Poznańska – Bazylika kolegiackaMatki Boskiej Nieustającej Pomocy i św. Marii Magdaleny przy ul Gołębiej – XVII w. (widok Fary z tyłu)

3. Kościół i Klasztor OO. Franciszkanów pw. Św. Franciszka przy Pl. Bernardyńskim – początek XV w.

O tym żłóbku chciałabym napisać coś więcej – jest to żłóbek  ruchomy,  jeden z największych  w Europie, jego rozmiary to: 27 m głębokości, 14 m szerokości i 16, 5 m wysokości. Zajmowana powierzchnia ma 9 m szerokości w prezbiterium i 14 m szerokości w  części przed prezbiterium a stelaż waży ok. 4 tony.

Sceneria to około 400 figur postaci i zwierząt a także kilkudziesięciu domków, o wysokości od najmniejszych 0,6 m do 1,80 m. Są tam płonące ogniska, wiatraki, żurawie, studnie, koła młyńskie czy wodospad. Firmament nieba to 800 m zszytej niebieskiej tkaniny o szerokości 1,50 m.

Budowa tej szopki trwa w kościele około miesiąca.

4. Kościół i Klasztorów OO. Franciszkanów Konwentualnych pw. Św. Antoniego Padewskiego na Wzgórzu Przemysła – XVII w./XVIII w.

5. Kościół pw. Św. Marcina przy skrzyżowaniu ul. Św. Marcina i Al. Marcinkowskiego – początek XIII w., obecny kształt XVI w.