Podczas wakacyjnej podróży do Rumunii, zatrzymaliśmy się w malowniczym regionie Węgier, Pogórzu Tokajskim. Naszą uwagę przyciągnęło niewielkie miasto, Sárospatak. Prawa miejskie Sárospatak otrzymało w 1201 roku. Miasto leży nad rzeką Bodrog podnóża gór Zemplén, wśród winnic i sadów. Liczy 15 tys. mieszkańców. Węgrom kojarzy się z rodziną Rakoczych walczącą o wolność narodu węgierskiego. Znajduje się tu wspaniały gotycki zamek Arpadów z XI wieku, w XV wieku twierdzę tę rozbudował ród Perenyich. W XVII wieku przeszła ona na własność Rakoczych, którzy ją dalej rozbudowali. Zachowała się część mieszkalna: pałac i Czerwona Wieża z XV wieku. Z części obronnej przetrwał bastion włoski.Cenny jest także gotycki kościół halowy z XVI, XVIII wieku pod wezwaniem św. Elżbiety. Jego surowe wnętrze zdobi barokowy ołtarz, przewieziony z kościoła Karmelitów w Budzie po kasacie klasztoru. Przed kościołem stoi pomnik św. Elżbiety wracającej do rodzinnego miasta z Turyngii.

Właśnie tutaj, w 1207 roku urodziła się córka króla węgierskiego Andrzeja II. W 1211 roku przybyła na dwór landgrafa (hrabiego) Hermana w Wartburgu w Turyngii (Niemcy), stąd nazywa się ją także Elżbietą z Turyngii.

W 1221 roku wyszła za mąż za syna Hermana – landgrafa Ludwika IV. Po śmierci męża przeniosła się do Marburga, gdzie od 1228 roku jako tercjarka franciszkańska (członkini III Zakonu św. Franciszka, dla osób świeckich) opiekowała się chorymi i ubogimi.

Ufundowała dwa szpitale: w mieście Gotha i w Wartburgu, w którym pracowała do końca życia, wykonując w nim wszystkie prace.

Zmarła z przepracowania i wyczerpania w wieku zaledwie 24 lat, 17 listopada 1231 roku. Pochowana została w Marburgu. Kanonizowana wkrótce po śmierci w 1235 roku przez papieża Grzegorza IX.

Kult św. Elżbiety najszybciej rozwinął się w zakonach franciszkańskich, gdyż była jedną z pierwszych tercjarek w Europie. Jej kult propagowały również zakony rycerskie oraz cystersi i dominikanie. Dzięki ogromnej popularności samej Świętej kult ten rozszerzył się niemal po całej Europie. Najwięcej kościołów, kaplic i obrazów poświęcono jej w Niemczech, Belgii, Francji, Włoszech, Hiszpanii oraz w Polsce.

Święta Elżbieta została obrana za patronkę Turyngii i Hesji. Powszechnie nazywa się ją patronką miłosierdzia chrześcijańskiego. Pod jej imieniem powstało kilka żeńskich zgromadzeń zakonnych, m.in. Zgromadzenie Sióstr Św. Elżbiety, nazywane siostrami miłosierdzia albo popularnie elżbietankami.

W Kościele jej wspomnienie przypada na dzień 17 listopada.