Sławcie usta Ciało Pana, Tajemnicę pełną chwał
i Krew źródło łask bez miana, którą w okup dusz i ciał
Syn Tej co jest nieskalana, Król narodów przelać chciał.

Nam On dany, nam zrodzony z Panny czystej niby kwiat;
gdy na ludzkich serc zagony, ziarno słowa rzucił w świat,
w sposób iście niezgłębiony, zamknął okres ziemskich lat!

Gdy ostatnia noc nastawa, po wieczerzy z braćmi współ.
którą odbył według Prawa, z przepisanych mięs i ziół,
Siebie sam Dwunastu dawa ręką swą na Boży stół!

Słowo-Ciało, chleb w ofierze Słowem w Ciało zmienia nam:
z wina Krew się Pańska bierze, chociaż zmysł nie sięga tam;
sercom, żądnym prawdy szczerze wiary głos wystarcza sam!

Więc Sakrament takiej miary wielbiąc, skłońmy twarz ze czcią:
niech ustąpi obrzęd stary przed nowego Prawa Krwią:
niech dopełni światło wiary, zmysłów niemoc mocą swą!

Rodzicowi bijmy czołem, zrodzonemu hymn niech brzmi:
w pieniu wdzięcznym i wesołem moc Im hołd po wszystkie dni:
pochodzący z Obu społem w równej niechaj będzie czci!

Słowa: św. Tomasz z Akwinu 1263 r.
Tłumaczenie: Tadeusz Karyłowski SI
Muzyka: I. Pfeiffer

Pange lingua gloriosi (Sław języku tajemnicę) – hymn na święto Bożego Ciała, śpiewany również w czasie procesji przeniesienia Najświętszego Sakramentu  do ciemnicy w czasie Mszy Wieczerzy Pańskiej w Wielki Czwartek. Fragment pieśni śpiewany jest też w czasie Adoracji Najświętszego Sakramentu, w momencie przenoszenia Najświętszego Sakramentu do ołtarza wystawienia