Stworzycielu gwiazd świecących
Wieczne światło nas wierzących,
Zbawicielu wszystkich ludzi,
Niech Cię głos pokorny wzbudzi.
 
Ty żałując świata wszego,
Śmiertelnie zachorzałego
Przyniosłeś lekarstwo drogie,
Leczyć grzesznym rany srogie.
 
Już się miał świat ku zmrokowi,
gdyś rówien Oblubieńcowi,
 wyszedł, jako zdrój z krynicy,
z Matki, Przeczystej Dziewicy.
 
Prosim, Panie litościwy,
przyszły Sędzio sprawiedliwy,
broń nas, dokąd czas jest tego,
od szatana zdradliwego.
 
Chwała Ojcu Przedwiecznemu
i Synowi Mu równemu,
i z Duchem Świętym społecznie,
niechaj nie ustanie wiecznie.

Piękna pieśń, która pokazuje jak przeplata się w nutach historia i jak natchnienia wykorzystują kolejne pokolenia.

Conditor Alme Siderum to hymn napisany na Nieszpory w czasie Adwentu. Z datowaniem są pewne kłopoty. Większość badaczy uważa, że tekst powstał w siódmym wieku. Są jednak tacy, którzy sądzą, że jest wcześniejszy i pochodzi z wieku czwartego. Autor nie jest znany. Dla większości jest związany z osobą Św. Ambrożego, czyli należy do pieśni ambrozjańskich. Ciekawe, że termin ambrosiana jakby został zapomniany. Używa się tylko gregoriana w takim kontekście jakby nic przedtem nie było.

Kto napisał melodię także nie wiadomo. W XVII wieku hymnem zajął się papież Urban VIII. Przerobił go tak poważnie, że z oryginału pozostał tylko pierwszy tytułowy wers. Ten zrewidowany tekst włączył do Brewiarza w 1632 roku. Istniała groźba, że oryginalny tekst zaginie. Tak się nie stało gdyż pozostał on w starej wersji w liturgii angielskiej.

Tekst hymnu był wykorzystany w kantacie J.S. Baca- Nun komm, der Heiden Heiland (BWV61), śpiewanej w I niedzielę Adwentu

Przebogatym źródłem informacji o pieśniach kościelnych jest strona