I oczywiście coś miłego dla uszu:

Psalm 121  ‐  Bóg czuwa nad nami

 

Wznoszę swe oczy ku górom:
Skądże nadejdzie mi pomoc?
Pomoc mi przyjdzie od Pana,
co stworzył niebo i ziemię.
On nie pozwoli zachwiać się twej nodze
ani się zdrzemnie Ten, który cię strzeże.
Oto nie zdrzemnie się
ani nie zaśnie
Ten, który czuwa nad Izraelem.
Pan cię strzeże,
Pan twoim cieniem
przy twym boku prawym.
Za dnia nie porazi cię słońce
ni księżyc wśród nocy.
Pan cię uchroni od zła wszelkiego:
czuwa nad twoim życiem.
Pan będzie strzegł
twego wyjścia i przyjścia
teraz i po wszystkie czasy.

Kiedy jest mi źle, kiedy z całych sił chcę wołać do Boga i usłyszeć, poczuć, że jest przy mnie… śpiewam ten psalm.  Może nie tak pięknie, jak Dorota Miśkiewicz, z pewnością na inną melodię, ale w całkowitej szczerości serca:)

Jest coś ciekawego, niezwykłego w górach, że tam się Pana czuje mocniej, a Niebo wydaje się bliższe :)) Majestatyczne w swym pięknie, zachwycające zmiennością aury, wprawiają w podziw nad cudem stworzenia. To nie przypadek, że przez tysiąclecia ludzie wznosili ku nim oczy, by mocniej odczuć Opiekę Bożą.

PS. Pisze to mieszkanka nizin, a jakże! 🙂