Zachowany w Małujowicach kościół filialny pierwotnie pod wezwaniem Najświętszej Panny Marii, został wzniesiony prawdopodobnie przed rokiem 1250, za sprawą przywileju Henryka III i jego syna Henryka IV Probusa. W pierwszej połowie XIV wieku, przebudowany przez właściciela wsi Samboriusa z Ostrzeszowa, który ufundował kaplicę pod wezwaniem św. Jakuba Apostoła. Stąd pochodzi współczesna nazwa tej wczesnogotyckiej budowli.
Kościół tworzą od wschodu prostokątne prezbiterium, nakryte sklepieniem krzyżowo – żebrowym, wspartym na służkach o kapitelach ozdobionych motywem roślinnym. Nawa nakryta była stropem drewnianym o formie łukowej, na co wskazują resztki zachowanych malowideł. Jest budowlą jednonawową z usytuowaną od zachodu nadbudowaną wieżą z XV wieku, po bokach której dwie przybudówki objęte są bryłą kościoła. Przebudowa zachodniej części zmniejszyła nazwę, tworząc jej kosztem wieżę zwieńczoną murowanym hełmem, pod którą mieści się przedsionek, otwarty pierwotnie do wnętrza.
Blisko sto biblijnych obrazów pokrywa niemal szczelnie ściany kościoła św. Jakuba Apostoła w Małujowicach (powiat Brzeski). Niezwykła świątynia, będąca najważniejszym punktem na Szlaku Polichromii Brzeskich, nazwana jest “śląską Sykstyną”, dzięki jednemu z malowideł, przedstawiającemu Sąd Ostateczny – czyli scenie, która zdobi też watykańską Kaplicę Sykstyńską.
Małujowickie polichromie znajdują się w głównej nawie kościoła. Zaczynają go sceny dotyczące stworzenia świata i raju, a kończą – zmartwychwstania i wniebowstąpienia. Stanowią całość Biblii Ubogich..
Obrazy, które można oglądać w małujowickiej świątyni, pochodzą z trzech faz gotyku. Z pierwszej są polichromie znajdujące się na strychu, w części osłoniętej zbudowanym w 1483 roku stropem; z drugiej – obrazy przy prezbiterium, datowane na początek XV w., a z trzeciej – polichromie w nawie, które namalowano przed rokiem 1483.
Dziełem sztuki malarskiej jest też strop kościoła w Małujowicach. Powstał około 1500 roku. Składa się z 640 desek pokrytych kolorowymi ornamentowymi motywami – geometrycznymi, roślinnymi, zwierzęcymi, a nawet heraldycznymi. Prawdopodobnie żaden wzór nie powtarza się.
Piękno i sens. Duch i sztuka… Miejsca – perełki:)