Dotykiem życia
znaczysz swoje przejścia.

Tchnienie rodzące do wieczności,
Wichrze łamiący,
Tworząca Siło.

A przecież ugięta
przed wolą stworzenia,
A przecież miłości posłuszna.

Schylony
w ojcowskim geście przebaczenia,
Rozdarta cierpieniem
Głębino miłości.

O Duchu Chrystusa,
O Duchu Najświętszy,
milczeniem zachwytu,
milczeniem zdumienia
przed Tobą klęczę.

Cisza
jak przestrzeń pusta,
spragniona obecności,
woła wołaniem wielkim:
przyjdź!
przeczuwany,
obecny,
ogarniający,
porywający w głębię życia,
przyjdź!

Wodo spragnionych,
Żarze zziębniętych,
Mocy słabnących,
przyjdź!
ogarnij,
wypełnij,
zanurz w miłości.

s. Noemi Dalska CSS