Kantata „Aus der Tiefen rufe ich, Herr, zu dir” BWV 131 Jana Sebastiana Bacha to kolejna muzyczna interpretacja psalmu 130. Po raz kolejny zachwycam się wołaniem z otchłani grzechu o Boskie miłosierdzie… Pisałam już o mojej wielkiej atencji do Bacha. Ta kantata jest niezwykła także dlatego, że jest prawdopodobnie jedną z pierwszych napisaną przez kompozytora. Datuje się ją na 1707 lub 1708, czyli Bach miał wtedy 22 lata!

Młody Bach przybył do Mühlhausen z Arnstadt 1 lipca 1707 roku. Został zatrudniony jako organista w kościele św. Błażeja. Władze miasta mianując dwudziestodwulatka na najwyższe stanowisko muzyczne , wykazały ogromne zaufanie. Do Bacha miała dołączyć niebawem jego przyszła żona- Maria Barbara.

Kantata powstała z adnotacją „na nieustaloną uroczystość kościelną”, a została po raz pierwszy wykorzystana w nabożeństwie pokutnym z powodu ogromnego pożaru, który spustoszył dużą część miasta w maju 1707 roku.

W kantacie wykorzystano psalm 130, który został skompilowany z chorałem „Herr Jesu Christ, du höchstes Gut” Bartłomieja Ringwaldta (1588). Autorem kompilacji był prawdopodobnie proboszcz kościoła Mariackiego w Mühlhausen pastor Georg Eilmar., który nieco później został ojcem chrzestnym pierwszego dziecka Bachów.

Kantata napisana jest na głosy: sopran, alt, tenor, bas, chór, obój oraz instrumenty :skrzypce, fagot, altówkę, continuo

To, co mnie najbardziej uderza w tym utworze, to poczucie smutku spowitego ogromnym spokojem. Nie słychać rozpaczy. Jest natomiast pokora i oczekiwanie na przebaczenie.

Z głębokości wołam do Ciebie, Panie,

Panie, usłysz głos mój

Niech będą uszy Twoje otwarte na głos błagania mojego

Jeżeli pamięć o występkach zachowasz Panie, któż się ostoi?

Ulituj się w brzemieniu mym, odejmij serca winę, boś ją przez Krzyż odkupił swój,

w boleści śmierci srogiej

Ale z Tobą jest przeznaczenie, abyś w bojaźni był czczony

Tej nie wart jest, bo w grzechu brnę okropnym, szpetnym, ohydnym, złym

Tak więc nadzieję tracę

Nadzieję ja pokładam w Panu

Nadzieję w Panu pokłada dusza moja i czeka na Jego słowo

Dusza moja czeka na Pana, bardziej niż nocne straże na przyjęcie poranka

A jako, że w umyśle swym grzesznikiem jestem zmartwionym, przecież w sumieniu niepokoju

Chcę mile więc w krwi Świętej Twej z mych grzechów oczyszczonym być jak Dawid i Manasses

Oczekuj Izraelu Pana, bo w Panu jest łaska wielka moc odmiany

On sam odkupi Izraela ze wszystkich win jego