Prof. Mirosława Hanusiewicz-Lavallee ur. się 15 maja 1963 r. w Gliwicach. Studia magisterskie w zakresie filologii polskiej na Wydziale Nauk Humanistycznych w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. W 1986 r. uzyskała tytuł zawodowy magistra filologii polskiej na podstawie rozprawy Ironia i koncept w liryce Jana Andrzeja Morsztyna (promotor: prof. Jadwiga Sokołowska). Stopień naukowy doktora w zakresie literaturoznawstwa uzyskała w 1992 r. na podstawie rozprawy Świat podzielony. O poezji Sebastiana Grabowieckiego, przygotowanej pod kierunkiem prof. J. Sokołowskiej (promotor: prof. Stefan Sawicki. Stopień naukowy doktora habilitowanego w zakresie literaturoznawstwa (specjalność: historia literatury polskiej) uzyskała w 1999 r. na podstawie rozprawy Święte i zmysłowe w poezji religijnej polskiego baroku, wyróżnionej w 2000 r. nagrodą Prezesa Rady Ministrów RP. W 2005 r. uzyskała tytuł naukowy profesora nauk humanistycznych^[1].

Stypendystka Fundacji Jana Pawła II w Rzymie (1990), British Council (Emmanuel College, University of Cambridge, 1993), Uniwersytetu w Genewie (1993), Katolickiego Uniwersytetu w Leuven (2000), Fundacji na rzecz Nauki Polskiej (Warburg Institute, Londyn, 2006), Towarzystwa Przyjaciół KUL (Sorbonne, Paryż, 2006)^[2].

Zatrudniona na Wydziale Nauk Humanistycznych KUL na stanowisku asystenta w Katedrze Literatury Staropolskiej (październik 1987), następnie adiunkta (październik 1992), profesora nadzwyczajnego (2000) i profesora zwyczajnego (od 2007). Od października 1999 r. kierownik Katedry Literatury Staropolskiej KUL; dyrektor Instytutu Filologii Polskiej KUL w latach 1999-2002; twórczyni i pierwszy dyrektor Kolegium Międzywydziałowych Indywidualnych Studiów Humanistycznych KUL w latach 2000-2006. Od 2006 r. redaktor naczelny "Roczników Humanistycznych" (z. 1). W l. 2004-2014 członek Komitetu Nauk o Literaturze Polskiej Akademii Nauk. Członek Towarzystwa Naukowego KUL, Towarzystwa Literackiego im. Adama Mickiewicza^[3], a od 2015 r. członek-korespondent Wydziału I Filologicznego Polskiej Akademii Umiejętności^[4].

Zainteresowania naukowe prof. Mirosławy Hanusiewicz-Lavallee koncentrują się na literaturze polskiej epok dawnych ze szczególnym uwzględnieniem baroku, w tym na literaturze religijnej i erotycznej XV-XVIII wieku, problemach przekładu staropolskiego, języka artystycznego, tradycji humanistycznej oraz komparatystycznych kontekstów staropolskiej kultury literackiej (zwłaszcza polsko-brytyjskich związków kulturalnych)^[5].

Książki

• Pięć stopni miłości. O wyobraźni erotycznej w polskiej poezji barokowej, Warszawa, Semper 2004, ss. 175.
• Święte i zmysłowe w poezji religijnej polskiego baroku, Lublin, Redakcja Wydawnictw KUL 1998, ss. 408.
• Świat podzielony. O poezji Sebastiana Grabowieckiego, Rzym-Lublin, Redakcja Wydawnictw KUL, Fundacja Jana Pawła II 1994, ss. 202.

Artykuły

• Brytania i Sarmacja - na krańcach Europy, w: Wśród krajów Północy. Kultura Pierwszej Rzeczypospolitej wobec narodów germańskich, słowiańskich i naddunajskich: mapa spotkań, przestrzenie dialogu, red. nauk. M. Hanusiewicz-Lavallee, Warszawa 2015, s. 125-189.
• Co ma humanitas do humanistyki? "Ethos" 28 (2015), nr 1 (109), s. 127-135.
• Staropolskie echa misji jezuickiej w Anglii roku 1580, „Roczniki Humanistyczne” 61 (2013), z. 2, s. 97-118.
• „Pół dusze mojej i głowy korona”. Idea żony-przyjaciela w literaturze staropolskiej, „Ethos” 26 (2013), nr 3, s. 138-153.
• „Okrucieństwo kacyrskie przeciwko katolikom w Anglijej”, czyli polski głos w sporze o męczeństwo, "Odrodzenie i Reformacja w Polsce" 56 (2012), s. 37-60.
• Dwa szesnastwoieczne wydania dzieła Piotra Skargi "O jedności Kościoła Bożego", [w:] Między Rzymem a Nowosybirskiem. Księga jubileuszowa dedykowana ks. Marianowi Radwanowi, red. I. Wodzianowska, H. Łaszkiewicz, Lublin 2012, s. 467-479.
• Adam Karpiński (1952-2011), "Odrodzenie i Reformacja w Polsce" 56 (2012), s. 303-310.
• Kasper Twardowski, "Piosneczki Emanuelowe" (1619), w: "Umysł stateczny i w cnotach gruntowny...". Prace edytorskie dedykowane pamięci Profesora Adama Karpińskiego, red. R. Grześkowiak, R. Krzywy, Warszawa 2012, s. 75-89. [współautor: A. Czechowicz]
• O badaniu literatury dawnej (i owadów). Glosa o polemiki, „Roczniki Humanistyczne” 59 (2011), s. 281-285.
• "Wojna duchowna" w polskim przekładzie alegorii Johna Bunyana "The Pilgrim's Progress", [w:] Wojny, bitwy i potyczki w kulturze staropolskiej, red. W. Pawlak, M.Piskała, s. 387-399. [tekst w pdf]
• Faith and Criticism. Christian Humanism in Early Modern Culture in Poland, w: Ethics and Humanism in European Science, Enviroment and Culture, red. M. Jaskuła, B. Buszewski, A. Sękowski, Z. Zagórski, Kraków – Toruń – Lublin 2011, s. 33-44.
• Radość, śmiech i „dobra myśl” w literaturze staropolskiej, „Ethos” 24 (2011), nr 1-2 (93-94), s. 141-154.
• Love Bugs. Lovers and Insects in Polish Baroque Poetry, w: Birthday Beasts’ Book. Where Human Roads Cross Animal Trails… Cultural Studies in Honour of Jerzy Axer, ed. K. Marciniak, Warszawa 2011, s. 79-92.
• Humanitas and Christianitas in Polish Culture, w: Humanism in Polish Culture, ed. by A. Nowicka-Jeżowa, W. Pawlak, P. Urbański, Frankfurt am Main 2011, s. 95-106.
• Miłość, pszczoły i bukoliki, w: Staropolskie Arkadie, red. J. Dąbkowska-Kujko, J. Krauze-Karpińska, Warszawa 2010, s. 49-63.
• Biblia w literaturze staropolskiej, „Studia Teologiczne PAN” 4 (2009), s. 223-246.
• Humanitas w kręgu napięć baroku, w: Humanitas (paideia). Antropologia humanistyczna w kontekstach filozoficznych, red. Alina Nowicka-Jeżowa, t. 1, Warszawa 2009, s. 221-250.
• Czy był i czym był humanizm chrześcijański w Polsce?, w: Humanitas i christianitas w kulturze polskiej, red. Mirosława Hanusiewicz-Lavallee, Warszawa 2009, s. 53-86.

Prace redakcyjne

• Wśród krajów Północy. Kultura Pierwszej Rzeczypospolitej wobec narodów germańskich, słowiańskich i naddunajskich: mapa spotkań, przestrzenie dialogu, red. nauk. M. Hanusiewicz-Lavallee, Warszawa, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, 2015, ss. 732.
• Humanitas i christianitas w kulturze polskiej, red. M. Hanusiewicz-Lavallee, Warszawa, Wydawnictwo Neriton 2009, ss. 546.
• Śmiech i łzy w kulturze staropolskiej', red. A. Karpiński, E. Lasocińska, M. Hanusiewicz, Warszawa, Fundacja Akademia Humanistyczna, Instytut Badań Literackich PAN 2003 („Studia Staropolskie. Series Nova”, t. VII (LXIII), ss. 235.
• Świt i zmierzch baroku, red. M. Hanusiewicz, J. Dąbkowska, A. Karpiński, Lublin, Towarzystwo Naukowe KUL 2002, ss. 518.
• Religijność literatury polskiego baroku, red. Cz. Hernas, M. Hanusiewicz, Lublin, Towarzystwo Naukowe KUL 1995, ss. 342.
• Literatura polskiego baroku w kręgu idei, red. A. Nowicka-Jeżowa, M. Hanusiewicz, A. Karpiński, Lublin, Redakcja Wydawnictw KUL 1995, ss. 476.

• Informacje o prof. M. Hanusiewicz-Lavallee na stronie KUL
• biogram na stronie Ośrodka Bramma Grodzka - Teatr NN
• M. Hanusiewicz-Lavallee w bazie Nauka Polska

Ukończył Liceum Zawodowe w Zespole Szkół Elektronicznych w Gliwicach^[1][2], Państwową Szkołę Muzyczną I i II stopnia w Gliwicach w klasie fortepianu^[1][2] oraz w latach 1981-1985 studia muzyczne w Akademii Muzycznej w Katowicach na Wydziale Jazzu i Muzyki Rozrywkowej specjalności kompozycja, aranżacja^[1][2].

W latach 1981-1992 kierował zespołem Cantate Deo z Gliwic.

Od roku 1984 zatrudniony jako wykładowca oraz pianista akompaniator na Wydziale Jazzu i Muzyki Rozrywkowej^[3][5] (obecnie Instytucie Jazzu^[6]) Akademii Muzycznej w Katowicach. Od roku 2003 wykładowca Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie^[2][7]. Wśród wychowanków Blachy można wymienić takie osoby jak: Kuba Badach, Kuba Molęda, Kasia Cerekwicka, Andrzej Lampert^[8][9], Anna Stępniewska^[8][9], czy Hania Stach.

Jest laureatem konkursów, przeglądów świeckich i religijnych, m.in. Sacrosong (Kraków-Mistrzejowice), Cantate Deo (Gliwice), FAMA (Świnoujście). Początkowo organizator^[3], a następnie juror^[10] Ogólnopolskiego Festiwalu Piosenki Religijnej Cantate Deo w Gliwicach.

Współpracował również z Teatrem Śląskim w Katowicach, Teatrem Nowym w Zabrzu, Gliwickim Teatrem Muzycznym^[2]. Od 1986 pełnił obowiązki organisty w kościele Wszystkich Świętych w Gliwicach^[2], wcześniej w kościele NSPJ w Gliwicach^[3].

Od 1982 właściciel studia nagraniowego Studio B1^[3][11][12], w którym powstało wiele nagrań muzycznych, a także m.in. wersja audio Historii jazzu prof. Andrzeja Schmidta (28 płyt CD)^[3].

Wraz z grupą studentów prowadził działalność koncertową z programami Negro Spirituals & Gospels, Stevie Wonder inaczej, Ray Charles i jego muzyka^[3].

W latach 2007-2011 inicjator i kierownik muzyczny festiwalu Silesia Gospel Festival^{[3][13][14][15]}.

Blacha jest kompozytorem wielu znanych kompozycji, jak Modlitwa o pokój^[16][17][18], Pater noster^[16][18][17], Wesoły wędrownik^[9], czy Powiedz, że czekamy^[16]. Jest autorem wielu aranżacji chóralnych oraz wokalno-instrumentalnych^[19]. Jest również autorem muzyki do spektakli teatralnych, m.in. spektaklu Prorok Miłosierdzia^[2], wydanego w 2006 na DVD^[20], spektaklu dziecięcego Lucjan – lew, jakiego nie było^[20].

Norbert Blacha zmarł 3 lutego 2012 w wyniku choroby nowotworowej. Został pochowany na Cmentarzu Centralnym w Gliwicach^[21].

• 1991 Kolędy – Cantate Deo^[22]
• 1994 Aqua – różni wykonawcy^[22]
• 2000 History of Jazz – Andrzej Schmidt (28 płyt CD)^[22]
• 2001 Kolędy – Salvatores Amici^[22]
• 2003 IV Międzynarodowe Warsztaty Muzyczne Musica pro Europa w Gliwicach (2 płyty CD)^[22]
• 2004 Leśne impresje z Wisły^[22]
• 2006 Prorok Miłosierdzia (DVD)^{[23][24][20][22]}
• 2006^{[potrzebny przypis]}Kolędy – Norbert Blacha^[22]
• 2006 Niebo w dobrym humorze – Ewa Uryga, Jacek Wójcicki i zespół Ychtis^[22]
• 2008 Lucjan – lew, jakiego nie było (DVD)^[22]
• 2008 Dziwna noc – Singers (DVD)^[22]
• 2009 Klucz do serca – Siostry Szkolne de Notre Dame^[22]
• 2010 Ballada o Pyskowicach – zespół wokalny teatru Carpe Diem^[22]
• 2011 Musica Silesiae – Tajemnice Śląska^[22]

Spektakle

• 2005 Prorok Miłosierdzia^[2][20]
• 2008 Musisz przyjść^[20]
• 2008 Lucjan – lew, jakiego nie było^[20]

Utwory (wybór)

• Modlitwa o pokój^[16]
• Pater noster^[16]
• Wesoły wędrownik^[9]
• Powiedz, że czekamy^[16]