Złota Kaplica, pierwotnie nazywana Kaplicą Królów Polskich, znajduje się w Katedrze Poznańskiej, dokładnie w osi kościoła. W obecnej formie powstała w 1836 – 1837 roku na miejscu średniowiecznej Kaplicy Najświętszej Marii Panny z 1405 roku, zniszczonej przez pożary i powodzie.

Widok kaplicy z zewnątrz

W 1815 roku, z inicjatywy późniejszego biskupa, księdza Teofila Wolickiego, powstał komitet budowy nowej kaplicy pod przewodnictwem hr. Edwarda Raczyńskiego. Zaprojektowana została przez architekta Franciszka Lanciego, jako Mauzoleum Królów Polskich w stylu bizantyjskim, na planie ośmioboku. Wyposażenie kaplicy skompletowano w 1841 roku.

Na prawo od wejścia do kaplicy znajduje się neogotycki sarkofag pierwszych władców Polski – księcia Mieszka I i króla Władysława Chrobrego, a powyżej obraz Edwarda Brzozowskiego, przedstawiający Bolesława Chrobrego i Ottona III u grobu św. Wojciecha. Na lewo od wejścia stoi pomnik obydwu władców, wykonany ze spiżu przez Chrystiana Raucha, a powyżej obraz Januarego Suchodolskiego p.t „Mieczysław I kruszy Bałwany”.

Naprzeciw wejścia znajduje się ołtarz, z mozaikowym obrazem Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny – kopia Tycjana, a na stole ołtarzowym figury dziesięciu dziewic. Na podłodze  mozaikowa posadzka z napisem: Miecislaus Dux Boleslaus Rex, będąca dziełem Salandriego z Wenecji. Kopuła kaplicy przedstawia Boga Ojca w otoczeniu cherubinów i dalej dwudziestu polskich świętych i błogosławionych. Poniżej znajdują się medaliony z 34 herbami najstarszych szlacheckich rodów polskich, a pod nimi 8 tarcz z herbami najstarszych diecezji. Pod herbami kapituł 8 aniołów stojących na półkolumnach, których kapitele wspierają orły. Poniżej fryz z głów cherubinów.

Wejście do kaplicy zamyka krata z 1838 roku.

Złota Kaplica, bogato złocona i rzeźbiona, jest jednym z najważniejszych narodowych monumentów, które powstały w I połowie XIX w.

Z tematem związane:

Ostrów Lednicki…

Pola Lednickie